Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

  Το φως στο Σολωμό επιτελεί  δύο λειτουργίες: 
Α)  φωτίζει και προβάλλει  τα στοιχεία που συνιστούν το φυσικό τοπίο
Β) παρεμβαίνει  και μεταμορφώνει το τοπίο από φυσικό σε μεταφυσικό .Το φως  «σωματοποιείται» μέσα από την εμφάνιση της θεϊκής μορφής, παίρνει διάσταση πνευματική , θεϊκή,  και έρχεται να  παραμερίσει το σκοτάδι που αποτελεί το χώρο του , αφού  δυσχεραίνει  την προσπάθεια σωτηρίας του ναυαγού.   
 Αυτό το « μεσημερνό» φως  αισθητοποιεί τον ιερό χαρακτήρα της φύσης ( «ναός»)  που  θα αφομοιώσει τον ήρωα και θα καταργήσει την ατομικότητά του. Η κλιμάκωση στην ένταση του φωτός προετοιμάζει το τοπίο για να δεχτεί  ό,τι  μαγικό θα ακολουθήσει …
Αποσπάσματα από τον Εθνικό μας Ύμνο

Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνη
Και το λάμψιμο του ηλιού,
Και τα χρώματα αναδίνει
Του γλαυκότατου ουρανού.




Πιάνει, αυξάνει, κοκκινίζει,
Και σηκώνει μια βροντή,
Και το πέλαο χρωματίζει
Με αιματόχροη βαφή

Το φως ενέπνευσε και τον Οδυσσέα Ελύτη στο έργο του "Ο Ήλιος ο Ηλιάτορας".Ακολουθούν αποσπάσματα από το ποίημα.

Ο ΗΛΙΟΣ

Όμορφη και παράξενη πατρίδα
    Ωσάν αυτή που μου 'λαχε δεν είδα

Ρίχνει να πιάσει ψάρια πιάνει φτερωτά
    Στήνει στη γη καράβι κήπο στα νερά

Κλαίει φιλεί το χώμα ξενιτεύεται
    Μένει στους πέντε δρόμους αντρειεύεται

Κάνει να πάρει πέτρα τηνε παρατά
    Κάνει να τη σκαλίσει βγάνει θάματα

Μπαίνει σ' ένα βαρκάκι πιάνει ωκεανούς
    Ξεσηκωμούς γυρεύει θέλει τύραννους

Πέντε μεγάλους βγάνει πάνω τους βαρεί
    Να λείψουν απ' τη μέση τους δοξολογεί. 

Μαρία Λ.










      

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου