word

Ιστορικη αναδρομη :

ΤΟ ΦΩΣ. Οταν έχουμε φως, έχουμε και σκιά.Το φως είναι η πηγή της δημιουργίας, της ύπαρξής μας. Πρώτα ο ήλιος, και μετά η φωτιά. Σήμερα στο παιχνίδι με τη σκιά, βοηθάνε και οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες. Τόσο παλιά είναι η ύπαρξη της σκιάς. Μαζί με την γέννηση του ήλιου.
- Η σκιά, εξαρτάται πάντα από το φως, και την παρουσία μιας τρισδιάστατης ύπαρξης, έμψυχης ή άψυχης.

- Πολλές θρησκείες, έδωσαν θρησκευτική σημασία στη σκιά. Το βασίλειο των σκιών, δεν είναι παρά ένα συνώνυμο, για το βασίλειο των νεκρών, ενώ ονομάζουν τους πεθαμένους «σκιές του παρελθόντος», και αναφέρονται στις σκιές των νεκρών που περιφέρονται κυρίως τη νύχτα, έξω, ή μέσα σ` ερειπωμένα σπίτια.

- Το πέσιμο της σκιάς, και η αλλαγή διαστάσεων, σύμφωνα με τη θέση του ήλιου, κρύβει μία ... μαγική διφορούμενη έννοια. Σ` ορισμένα κράτη της Αφρικής, το μεσημέρι θεωρείται η πιο ...δαιμονική ώρα, μιας και ο ήλιος είναι κατακόρυφος, εξαφανίζοντας τέλεια τις σκιές.

Μα και τα θέματα των έργων του Θεάτρου Σκιών της Ιάβας, της Κεϋλάνης, της Καμπότζης και της Ταϊλάνδης, προέρχονται από την Μαχαμπαράτα και τη Ραμαγιάνα.Η ανάπτυξη του Θεάτρου Σκιών στην Ινδία, είναι γύρω στα 200 π.Χ.

- Στην Κίνα, εμφανίζεται γύρω στα 200 μ.Χ. από ένα μάγο.Το Κινέζικο Θέατρο Σκιών,

- Είχε Θρησκευτικό χαραχτήρα. Οι παίκτες ήταν παπάδες, οι ΝΤΑΛΑΓΚ, όπως τους ονόμαζαν. Τα έργα και οι φιγούρες, παρμένες από τη θρησκευτική λατρεία τους ήταν θεότητες, ή Δράκοι.

- Για το πώς ξέφυγε το Θρησκευτικό Θέατρο Σκιών από σοβαρό να γίνει κωμικό, ένας από τους πολλούς - γοητευτικούς θρύλους, λέει, πως ο Χατζηαβάτης είναι εργολάβος στην Προύσα, και χτίζει το σαράι του Πασά.

- Ο Καραγκιόζ, δουλεύει εκεί, σαν αρχιμάστορας - μαραγκός, και λέει χιλιάδες ιστορίες στους εργάτες. Εκείνοι ακούν τον Καραγκιόζ μ` ανοιχτό το στόμα, .... και το σαράι δε λέει να τελειώσει.

- Οταν ο Πασάς ανακαλύπτει το λόγο της αργοπορίας, διατάζει να θανατώσουν τον Καραγκιόζ. Αργότερα όμως ο Πασάς είχε τύψεις για το έγκλημά του αυτό, κι` έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Τότε ο Χατζηαβάτης, που είχε ακούσει πολλές ιστορίες απ` τον Καραγκιόζ, κόβει ένα χαρτόνι, του δίνει τη μορφή του Καραγκιόζ, και κάνοντας τη φωνή του, παίζει σ` ένα άσπρο σεντόνι, τις αστείες ιστορίες του Καραγκιόζ. Αυτός και άλλοι πολλοί θρύλοι, δείχνουν την σύγχυση που υπάρχει για την είσοδο του Θεάματος στην Τουρκία, ή αλλιώς την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.

- Από τόπο σε τόπο, προσθέτονται νέοι τύποι, ανάλογα με τις ανάγκες της περιοχής, από τους οποίους οι πιο ισχυροί, παραμένουν μέχρι σήμερα. Στην Αθήνα, τον πρωτοβλέπουμε στα 1852 σε συνοικία της Πλάκας.
- Οπως στον Τούρκικο Καραγκιόζη, έτσι και στον Ελληνικό, τα γυναικεία πρόσωπα είναι λιγοστά, γιατί ο παίκτης που κάνει όλες τις φωνές, είναι άνδρας. Το ίδιο συμβαίνει και στο αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, όπου οι ηθοποιοί ήταν άνδρες, που έκαναν και τους γυναικείους ρόλους. Η πιο γόνιμη περίοδος που ανθεί το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, είναι από το 1915 μέχρι το 1950 όπου στην περίοδο αυτή, δημιουργούνται τα περισσότερα έργα, απ` αυτά που παίζονται και σήμερα, και γεννιούνται οι μεγαλύτεροι καραγκιοζοπαίκτες. Κάθε γειτονιά έχει το δικό της μαντράκι, που γεμίζει κάθε βράδυ από πλήθος κάθε ηλικίας. Η πιο γόνιμη περίοδος που ανθεί το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, είναι από το 1915 μέχρι το 1950 όπου στην περίοδο αυτή, δημιουργούνται τα περισσότερα έργα, απ` αυτά που παίζονται και σήμερα, και γεννιούνται οι μεγαλύτεροι καραγκιοζοπαίκτες. Κάθε γειτονιά έχει το δικό της μαντράκι, που γεμίζει κάθε βράδυ από πλήθος κάθε ηλικίας.
Παραδοσιακοι ηρωες:

Β) ΗΡΩΕΣ

ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ. Θεόφτωχος άνθρωπος του λαού, πανάσχημος, εφευρετικός, κεφάτος, έτοιμος να ανακατευτεί παντού, στο καλό και στο κακό, για να κερδίσει κάτι. Με την ανάμειξη του αυτή συχνά γελοιοποιεί τις τέχνες, τις επιστήμες, τους θεσμούς & τον ίδιο τον εαυτό του. Πεινασμένος όπως είναι πάντα-κι αυτός και η οικογένειά του-μ' εκείνη την αχόρταστη πείνα που ήταν η συντρόφισσα του ελληνικού λαού στα χρόνια εκείνα. Τις περισσότερες φορές την παθαίνει & τις τρώει άγρια, αν και κάποτε προφταίνει να δώσει κι αυτός μερικές. Φέρνει μαζί του το αισιόδοξο μήνυμα
του λαϊκού Ρωμιού που, παρ' όλες τις αντιξοότητες, κατορθώνει πάντα να επιζεί. ΧΑΤΖΗΑΒΑΤΗΣ. Το αντίθετο του Καραγκιόζη. Γνωστικός και μετρημένος, τα 'χει καλά με την εξουσία, συμβιβασμένος δούλος από την αρχή. Αυτός παίρνει τις εντολές από τον πασά & βάζει τον Καραγκιόζη να βγάλει το φίδι από την τρύπα. Σοβαρός ή μάλλον σοβαροφανής, μιλάει καθαρεύουσα (και στον τούρκικο Καραγκιόζη μιλούσε λόγια γλώσσα) & πάντα προσπαθεί να κολα κέψει και να πετύχει κάτι. Αυτό δεν εμποδίζει τον Καραγκιόζη να τον καταχερίζει κάθε τόσο, σε αντίθεση με τον τούρκικο Καραγκιόζη, όπου δέρνει πάντα ο Χατζηαβάτης. ΚΟΛΛΗΤΗΡΙA.Οι γιοι του Καραγκιόζη, με την ψευδή γλώσσα, πονηρά πανομοιότυπα με τον πατέρα τους, που τον βοηθάνε στις παλιοδουλειές του. ΣΙΟΡ-ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ή ΝΙΟΝΙΟΣ. Ζακυνθινός, ξεπεσμένος κατά φαντασία αριστοκράτης, καυχησιάρης, επιφανειακά ευγενικός, με πολλές τσιριμόνιες και μια γλώσσα γεμάτη παραφθαρμένες ιταλικές λέξεις. ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΩΡΓΟΣ. Διαμορφώθηκε EU Westμετά τον άτυχο πόλεμο του 1897. Αγνός τσοπάνης από τη Ρούμελη, θείος του Καραγκιόζη, τον έχει διαρκώς άχτι, για τα «χουνέρια» που του κάνει, αλλά συχνά τον βγάζει από τις δυσκολίες. Τον θαυμάζει άλλωστε στο βάθος για τα γράμματα που ξέρει. Τσιγκούνης, προληπτικός, φιλάρεσκος, λεβέντης & ατρόμητος. ΔΕΡΒΕΝΑΓΑΣ. Αλβανός Βεληγκέκας, με φρικτά ελληνικά, προσωπικός εχθρός του Μπαρμπαγιώργου. ΣΤΑΥΡΑΚΑΣ. Αρκετά αντιπαθητικός, είναι ο μάγκας της παλιάς Αθήνας, δειλός στο βάθος, στα λόγια απειλητικός και καυχησιάρης, τις τρώει κι αυτός από τον Καραγκιόζη. ΟΜΟΡΦΟΝΙΟΣ. Κομψευόμενος, μ' όλη την τεράστια μύτη του, δανδής, ερωτόληπτος, μαμμόθρεφτος & πολύ φαντασμένος. Τελειώνει όλες του τις φράσεις μ' ένα «ουίτ!», που είναι μάλλον το γαλλικό oui. Γενικά σαχλός. ΠΑΣΑΣ ή ΒΕΖΙΡΗΣ. Πλούσιος & δυνατός άρχοντας, ανώτατος αξιωματούχος των Τούρκων. Περιέργως δεν παρουσιάζεται σκληρός κι
αυταρχικός (παρά μόνο στα ιστορικά έργα). Αντίθετα είναι μεγαλοπρεπής, σοβαρός & δίκαιος. Αυτά (μαζί με τη ναζιάρα βεζιροπούλα και την πολύπαθη Καραγκιόζαινα, την Αγλαΐα) είναι τα κυριότερα βασικά πρόσωπα του Καραγκιόζη. Ανάλογα με την εξέλιξη που πήρε με τον καιρό το θέατρο σκιών, προστέθηκαν κι άλλα πρόσωπα.]

φωτογραφιες ελληνικου παραδοσιακου και συγχρονου θεατρου σκιων  και θεατρο σκιων του ινδικου και κινεζικου  κοσμου και συγχρονο θεατρο:

•  
• 
• 
• 
• 

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ:
Το θεατρο σκιων δεχεται επιρροη τοσο απο τον παραδοσιακο τροπο τελεσης του οσο και απο τον συγχρονο.Οι καλλιτεχνες του αξιωποιουν την αρχαια παραδοση, ενω χρησιμοποιουνται συγχρονα μεσα που του προσδιδουν νεα εντυπωσιακα στοιχεια.

• Β)ΜΕΡΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ
• Σε κ
  • Β)ΜΕΡΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ
  • Σε κάθε έργο μπορεί να αναφέρονται και άλλοι βοηθητικοί χαρακτήρες, αλλά οι πιο συνηθισμένοι από αυτούς είναι:
  • Ο Χατζηαβάτης, δουλοπρεπής φίλος του Καραγκιόζη, συνήθως κάνει θελήματα του Πασά (πχ. τελάλης)
  • Το Κολλητήρι, ο Κοπρίτης και ο Μιρικόκος (ή Μπιριγκόγκος ή Πιτσικόκος), τα τρια παιδιά του Καραγκιόζη (ή και Κολλητήρια, όταν τα φωνάζει όλα μαζί). Ο Πιτσικόκος είναι το μικρότερο παιδί του Καραγκιόζη. Ο Κοπρίτης, το μεσαίο παιδί του Καραγκιόζη, είναι εύσωμος παρα την έλλειψη φαγητού. Ο Κολλητήρης ειναι ο μεγαλύτερος γιος του Καραγκιόζη και η μικρογραφία του.
  • Η Αγλαΐα, η γυναίκα του Καραγκιόζη. Δεν εμφανίζεται στην σκηνή, αλλά η χαρακτηριστικά γκρινιάρα της φωνή ακούγεται μέσα από το σπίτι του Καραγκιόζη. Είναι πάντα υπομονετική με τα καμώματα του Καραγκιόζη και πάντα έγκυος.
  • Ο Μπάρμπα-Γιώργος, μεγαλόσωμος φουστανελοφόρος (με την ανάλογη προφορά) που φορά φουστανέλα, δυνατός και γενικά αγριάνθρωπος, συνήθως δέρνει το Βεληγκέκα για να προστατεύσει τον ανιψιό του, τον Καραγκιόζη
  • Ο Σταύρακας (Σταύρος), μάγκας, κουτσαβάκηςΟ Σιορ Διονύσιος' ή Νιόνιος, Ζακυνθινός με Ιταλική παιδεία, ο οποίος φέρει έντονη επτανησιακή προφορά. Εμφανίζεται πάντοτε τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια. Είναι πάντοτε ενημερωμένος για τα δρώμενα, ευγενής και χαριτωμένος
  • Ο Μορφονιός, "μαμάκας", με τεράστια μύτη, ο οποίος πιστεύει ότι είναι ωραίος.
  • Ο Εβραίος, του οποίου το αληθινό όνομα είναι Σολομών ή Σολομός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι ο έμπορος της πόλης, και πιο συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης. Είναι πλούσιος, τσιγκούνης, πονηρός, αλλά και δειλός.
  • Ο Βεληγκέκας, φύλακας στο σεράι, συνήθως χτυπάει τον Καραγκιόζη κάθε φορά που θέλει να μπει μέσα
  • Η κόρη του Βεζίρη, αντικείμενο υ του ΚαραγκΒ)ΜΕΡΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ
  • ιόζη.ιόζΒ)ΜΕΡΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ
  • η.
  άθε έργο μπορεί να αναφέρονται και άλλοι βοηθητικοί χαρακτήρες, αλλά οι πιο συνηθισμένοι από αυτούς είναι:
  
• Ο Χατζηαβάτης, δουλοπρεπής φίλος του Καραγκιόζη, συνήθως κάνει θελήματα του Πασά (πχ. τελάλης)
• Το Κολλητήρι, ο Κοπρίτης και ο Μιρικόκος (ή Μπιριγκόγκος ή Πιτσικόκος), τα τρια παιδιά του Καραγκιόζη (ή και Κολλητήρια, όταν τα φωνάζει όλα μαζί). Ο Πιτσικόκος είναι το μικρότερο παιδί του Καραγκιόζη. Ο Κοπρίτης, το μεσαίο παιδί του Καραγκιόζη, είναι εύσωμος παρα την έλλειψη φαγητού. Ο Κολλητήρης ειναι ο μεγαλύτερος γιος του Καραγκιόζη και η μικρογραφία του.
• Η Αγλαΐα, η γυναίκα του Καραγκιόζη. Δεν εμφανίζεται στην σκηνή, αλλά η χαρακτηριστικά γκρινιάρα της φωνή ακούγεται μέσα από το σπίτι του Καραγκιόζη. Είναι πάντα υπομονετική με τα καμώματα του Καραγκιόζη και πάντα έγκυος.
• Ο Μπάρμπα-Γιώργος, μεγαλόσωμος φουστανελοφόρος (με την ανάλογη προφορά) που φορά φουστανέλα, δυνατός και γενικά αγριάνθρωπος, συνήθως δέρνει το Βεληγκέκα για να προστατεύσει τον ανιψιό του, τον Καραγκιόζη
• Ο Σταύρακας (Σταύρος), μάγκας, κουτσαβάκηςΟ Σιορ Διονύσιος' ή Νιόνιος, Ζακυνθινός με Ιταλική παιδεία, ο οποίος φέρει έντονη επτανησιακή προφορά. Εμφανίζεται πάντοτε τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια. Είναι πάντοτε ενημερωμένος για τα δρώμενα, ευγενής και χαριτωμένος
• Ο Μορφονιός, "μαμάκας", με τεράστια μύτη, ο οποίος πιστεύει ότι είναι ωραίος.
• Ο Εβραίος, του οποίου το αληθινό όνομα είναι Σολομών ή Σολομός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι ο έμπορος της πόλης, και πιο συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης. Είναι πλούσιος, τσιγκούνης, πονηρός, αλλά και δειλός.
• Ο Βεληγκέκας, φύλακας στο σεράι, συνήθως χτυπάει τον Καραγκιόζη κάθε φορά που θέλει να μπει μέσα
• Η κόρη του Βεζίρη, αντικείμενο υ του ΚαραγκΒ)ΜΕΡΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ
• ιόζη.ιόζΒ)ΜΕΡΙΚΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ
• η.

•  
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  • 
  •               
  •  
  •  
  • NK BX  

Καραγκιόζης Σαββόπουλος
Διάρκεια:2:14
http://www.youtube.com/watch?v=0g9d1XlUDY4
Oρφέας Περίδης Εθνικό έλλειμα
Διάρκεια:2:48
http://www.youtube.com/watch?v=fJn_CObThc0
Ζαχαρούλα Π.
Μαριαλένα Ρ.

http://www.youtube.com/watch?v=0g9d1XlUDY4   


BX NK

http://www.youtube.com/watch?v=0g9d1XlUDY4

ομαδα καραγκιοζης (Δ)

 ΥΛΙΚΑ ΓΙΑ ΜΙΑ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Για τη δημιουργία μιας θεατρικής παράστασης απαιτούνται πολλοί παράγοντες οι οποίοι θα ευνοήσουν και θα ενισχύσουν το αισθητικό της αποτέλεσμα. Τέτοιοι παράγοντες  είναι:

α) το Σκηνικό
β)τα Εργαλεία
γ)ο Φωτισμός 
δ)τα Ηχητικά εφέ
ε)και οι Φιγούρες

Για όλα αυτά απαραίτητα θα πρέπει να υπάρχουν στην ''εργαλειοθήκη'' μας και τα υλικά που θα υποστηρίζουν τις ανάγκες της παράστασης (υλικά ζωγραφικής,εργαλεία ηλεκτρικά ή άλλα κ.λ.π)

Από τα παραπάνω αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι χρειάζονται πολλές δεξιότητες για να πραγματοποιηθεί  μια θεατρική παράσταση.

                                               ΠΕΡΙΛΗΨΗ


ΤΟ ΦΩΣ. Οταν έχουμε φως, έχουμε και σκιά.Το φως είναι η πηγή της δημιουργίας, της ύπαρξής μας. Πρώτα ο ήλιος, και μετά η φωτιά. Σήμερα στο παιχνίδι με τη σκιά, βοηθάνε και οι ηλεκτρικοί λαμπτήρες. Τόσο παλιά είναι η ύπαρξη της σκιάς. Μαζί με την γέννηση του ήλιου.
- Η σκιά, εξαρτάται πάντα από το φως, και την παρουσία μιας τρισδιάστατης ύπαρξης, έμψυχης ή άψυχης.

- Πολλές θρησκείες, έδωσαν θρησκευτική σημασία στη σκιά. Το βασίλειο των σκιών, δεν είναι παρά ένα συνώνυμο, για το βασίλειο των νεκρών, ενώ ονομάζουν τους πεθαμένους «σκιές του παρελθόντος», και αναφέρονται στις σκιές των νεκρών που περιφέρονται κυρίως τη νύχτα, έξω, ή μέσα σ` ερειπωμένα σπίτια.

- Το πέσιμο της σκιάς, και η αλλαγή διαστάσεων, σύμφωνα με τη θέση του ήλιου, κρύβει μία ... μαγική διφορούμενη έννοια. Σ` ορισμένα κράτη της Αφρικής, το μεσημέρι θεωρείται η πιο ...δαιμονική ώρα, μιας και ο ήλιος είναι κατακόρυφος, εξαφανίζοντας τέλεια τις σκιές.

Μα και τα θέματα των έργων του Θεάτρου Σκιών της Ιάβας, της Κεϋλάνης, της Καμπότζης και της Ταϊλάνδης, προέρχονται από την Μαχαμπαράτα και τη Ραμαγιάνα.Η ανάπτυξη του Θεάτρου Σκιών στην Ινδία, είναι γύρω στα 200 π.Χ.

- Στην Κίνα, εμφανίζεται γύρω στα 200 μ.Χ. από ένα μάγο.Το Κινέζικο Θέατρο Σκιών, - Είχε Θρησκευτικό χαραχτήρα. Οι παίκτες ήταν παπάδες, οι ΝΤΑΛΑΓΚ, όπως τους ονόμαζαν. Τα έργα και οι φιγούρες, παρμένες από τη θρησκευτική λατρεία τους ήταν θεότητες, ή Δράκοι. - Για το πώς ξέφυγε το Θρησκευτικό Θέατρο Σκιών από σοβαρό να γίνει κωμικό, ένας από τους πολλούς - γοητευτικούς θρύλους, λέει, πως ο Χατζηαβάτης είναι εργολάβος στην Προύσα, και χτίζει το σαράι του Πασά. - Ο Καραγκιόζ, δουλεύει εκεί, σαν αρχιμάστορας - μαραγκός, και λέει χιλιάδες ιστορίες στους εργάτες. Εκείνοι ακούν τον Καραγκιόζ μ` ανοιχτό το στόμα, .... και το σαράι δε λέει να τελειώσει. - Οταν ο Πασάς ανακαλύπτει το λόγο της αργοπορίας, διατάζει να θανατώσουν τον Καραγκιόζ. Αργότερα όμως ο Πασάς είχε τύψεις για το έγκλημά του αυτό, κι` έπεσε σε βαθιά μελαγχολία. Τότε ο Χατζηαβάτης, που είχε ακούσει πολλές ιστορίες απ` τον Καραγκιόζ, κόβει ένα χαρτόνι, του δίνει τη μορφή του Καραγκιόζ, και κάνοντας τη φωνή του, παίζει σ` ένα άσπρο σεντόνι, τις αστείες ιστορίες του Καραγκιόζ. Αυτός και άλλοι πολλοί θρύλοι, δείχνουν την σύγχυση που υπάρχει για την είσοδο του Θεάματος στην Τουρκία, ή αλλιώς την Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα. - Από τόπο σε τόπο, προσθέτονται νέοι τύποι, ανάλογα με τις ανάγκες της περιοχής, από τους οποίους οι πιο ισχυροί, παραμένουν μέχρι σήμερα. Στην Αθήνα, τον πρωτοβλέπουμε στα 1852 σε συνοικία της Πλάκας. - Οπως στον Τούρκικο Καραγκιόζη, έτσι και στον Ελληνικό, τα γυναικεία πρόσωπα είναι λιγοστά, γιατί ο παίκτης που κάνει όλες τις φωνές, είναι άνδρας. Το ίδιο συμβαίνει και στο αρχαίο Ελληνικό Θέατρο, όπου οι ηθοποιοί ήταν άνδρες, που έκαναν και τους γυναικείους ρόλους. Η πιο γόνιμη περίοδος που ανθεί το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, είναι από το 1915 μέχρι το 1950 όπου στην περίοδο αυτή, δημιουργούνται τα περισσότερα έργα, απ` αυτά που παίζονται και σήμερα, και γεννιούνται οι μεγαλύτεροι καραγκιοζοπαίκτες. Κάθε γειτονιά έχει το δικό της μαντράκι, που γεμίζει κάθε βράδυ από πλήθος κάθε ηλικίας. Η πιο γόνιμη περίοδος που ανθεί το Ελληνικό Λαϊκό Θέατρο Σκιών, είναι από το 1915 μέχρι το 1950 όπου στην περίοδο αυτή, δημιουργούνται τα περισσότερα έργα, απ` αυτά που παίζονται και σήμερα, και γεννιούνται οι μεγαλύτεροι καραγκιοζοπαίκτες. Κάθε γειτονιά έχει το δικό της μαντράκι, που γεμίζει κάθε βράδυ από πλήθος κάθε ηλικίας.  ΒΧ ΝΚ

 ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ(ΠΕΡΙΛΗΨΗ)

Α)ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

      Το φως αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς καλλιτέχνες.Έτσι,ενέπνευσε και πολλούς λογοτέχνες,τόσο από την σύγχρονη εποχή άσο και από την αρχαιότητα.Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι εξής:Σαπφώ,Γεώργιος Σεφέρης,Διονύσιος Σολωμός,Οδυσσέας Ελύτης,Νικηφόρος Βρεττάκος.

Απόσπασμα από τον "Εθνικό  Ύμνο"

 Φαίνετ’ έπειτα η γαλήνη

Και το λάμψιμο του ηλιού,

Και τα χρώματα αναδίνει

Του γλαυκότατου ουρανού.

                                    Διονύσιος Σολωμός

 

Απόσπασμα από την "Αυτοβιογραφία"

Μὴ μοῦ ξεσκίστε αὐτὲς τὶς θεῖες σελίδες ποὺ τὶς γράψανε
τ᾿ ἀσύλληπτο φῶς κι ὁ ἀσύλληπτος χρόνος
κι ὅπου σταθῶ μὲ περιβάλλουν. 

                                            Νικηφόρος Βρεττάκος

 Απόσπασμα από τον "Ήλιο τον Ηλιάτορα"

Ο Ήλιος   ο  Ηλιάτορας  

ο  πετροπαιχνιδιάτορας    

από την άκρη των ακρώ 

κατηφοράει στο Ταίναρο 

Φωτιά ναι το πηγούνι του 

χρυσάφι το πιρούνι του.

                                      Οδυσσέας Ελύτης

  
Β)ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ 

i)ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ

Το φως είναι το πιο σημαντικό μέρος της κάθε φωτογραφίας  που παίρνουμε, είναι αυτό που δημιουργεί όλα όσα βλέπουμε και επηρεάζει το πώς φαίνονται. Το φως παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ποιότητα την οποία θα έχει η φωτογραφία μας. Το φως είναι αυτό που μας επιτρέπει να δούμε τι περιλαμβάνει μια φωτογραφία. Είναι αυτό που μας βοηθά να δούμε και να κατανοήσουμε  τα σχήματα και τα χρώματα που έχει  κάθε αντικείμενο, δημιουργεί το βάθος και  τη διάθεση.

Όταν βλέπουμε ένα αντικείμενο βλέπουμε το φως που ανακλάται από αυτό. Το φως του ήλιου περιέχει φως κάθε χρώματος και όταν φωτίζει ένα αντικείμενο βλέπουμε ορισμένα χρώματα του φωτός που αντανακλάται από το αντικείμενο που στη συνέχεια ταξιδεύουν στα μάτια μας.

ii)KΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

Ο φωτισμός σε μία ταινία ουδέποτε είναι τυχαίος Αντίθετα κατευθύνει και καθοδηγεί τα βλέμματα του θεατή και τα εστιάζει εκεί ακριβώς που θέλει για να αναδείξει το θέμα του.

Η αισθητική του κινηματογράφου ανάλογα με τις σχολές και τα είδη διακρίνει και τα ανάλογα στυλ φωτισμού. Μιλάμε για την ένταση του φωτισμού και την αντίθεση  στην εικόνα.

      

•            Οι κωμωδίες και οι χορευτικές ταινίες είναι γεμάτες άπλετο φως για να αναδεικνύεται η χαρά, το χιούμορ και η ευφορία των συναισθημάτων.
•             Το δράμα έχει πολλά στοιχεία σκοταδιού και έντονων αντιθέσεων φωτός-σκότους θέλοντας να προβάλει τη σύγκρουση των συναισθημάτων.
•            Ταινίες μυστηρίου και θρίλερ χαρακτηρίζονται από το σκοτάδι με μερικές αναλαμπές στο φως.

Στις ασπρόμαυρες ταινίες ο φωτισμός έπαιζε καθοριστικό ρόλο και η αντίθεση φωτός-σκότους ήταν καθοριστική για να περαστούν τα ανάλογα μηνύματα.

Επιπλέον αξίζει να αναφερθεί πως  χρησιμοποιήθηκαν και εξακολουθούν να  χρησιμοποιούνται με μεγάλη εξέλιξη όλα τα είδη του τεχνητού φωτισμού με τις δυνατότητες που παρέχουν και ο ανοιχτός φωτισμός εκτός στούντιο. Τέλος ο φωτισμός ενός θέματος είναι πολύ πιο σημαντικός από το ίδιο το θέμα μερικές φορές.

Γ)i)ΤΟ ΦΩΣ ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ 

Η αλληλεπίδραση φωτός-σκιάς στα αντικείμενα απασχολεί κάθε ζωγράφο που θέλει να αναπαραστήσει τον κόσμο που βλέπει.Τα φωτεινά αντικείμενα δίνουν την εντύπωση ότι είναι πιο κοντά από ότι τα σκιερά και έτσι δημιουργείται η αίσθηση του βάθους.Η κατεύθυνση του φωτός σε συνδυασμό με τη σκιά του αντικείμενου δίνουν την αίσθηση του όγκου και της πλαστικότητας. 

Οι πρωτόγονοι ζωγράφοι αναπαριστούσαν τα ζώα με το περίγραμμα, τα φωτεινά και τα σκιερά τους μέρη. Στα ελληνικά αγγεία οι τονικές διαβαθμίσεις αξιοποιήθηκαν για να αναδείξουν κυρίως τη διάφορα της φιγούρας από το φόντο.

Στις τοιχογραφίες της ελληνιστικής περιόδου και στις τοιχογραφίες της Πομπηίας οι ζωγράφοι, στην προσπάθεια τους να αποδώσουν την πραγματικότητα, χρησιμοποίησαν τις φωτοσκιάσεις για να δημιουργήσουν την αίσθηση της πλαστικότητας και του χώρου.

ii) ΙΜΠΡΕΣΙΟΝΙΣΜΟΣ

Ο Ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19ου αιώνα. Αν και αρχικά καλλιεργήθηκε στο χώρο της ζωγραφικής, επηρέασε τόσο τη λογοτεχνία όσο και τη μουσική. Ο όρος Ιμπρεσιονισμός πιθανόν προήλθε από το έργο του Κλωντ Μονέ Impression, Sunrise. Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα , οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση  που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.

  

Claude Oscar Monet,Impression

Claude Oscar Monet

Claude Oscar Monet,Water-Lilies

Δ)ΜΟΥΣΙΚΗ  

 Η μουσική είναι μια τέχνη που συνδέεται στενά με το φως,καθώς πολλοί μουσικοί εμπνεύστηκαν και έγραψαν για αυτό.Η γαλήνη και η ένταση του φωτός έκαναν πολλούς μουσικούς να συνθέσουν κάποια από τα κορυφαία έργα της παγκόσμιας μουσικής.Μερικοί από αυτούς είναι οι ακόλουθοι:Μίκης Θεοδωράκης,Ludwig Van Beethoven,Wolfgang Amadeus Mozart,Δημήτρης Λάγιος.

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ(ΘΕΑΤΡΟ ΣΚΙΩΝ)

1. Γκογκ – καμπανάκι έναρξης
2. Χορός του Καραγκιόζη (σέρβικο)
3. Μπάρμπα Γιώργος («Σήκω Δημήτρω μ’» - Δημοτικό) – Βεληγκέκας («Κλείσαν οι στράτες του Μοριά» - Δημοτικό)   
4. Χατζηαβάτης («Σγουρέ Βασιλικέ μου» - παραδοσιακό ) & Υπασπιστής πασά (αμανές).
5. Μπέης ή Σαμπαναγάς (αμανές)
6. Νιόνιος (Ζακυνθινή καντάδα)
7. Σολομών (τσιφτετέλι)
8. Σταύρακας ( «Μια ελιά και μια ντομάτα» - ρεμπέτικο)
9. Μπάρμπα Γιώργος («Φωτάει το φεγγαράκι μου» - δημοτικό)
10. Μέγας Αλέξανδρος  (ηρωικό)
11. Μάχη με το καταραμένο φίδι (μουσική επένδυση) και η νίκη του Μ. Αλέξανδρου  («Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά» - ηρωικό)
12. Η κηδεία του φιδιού (μουσική επένδυση)
13. Καλαματιανός     

   


Μαρία Λ.,Βασίλης Νικ.


     

« Η θεατρική κληρονομιά του Χρηστομάνου

“ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΙΝΑΣ” του Μπάμπη Δερμιτζάκη, εκδ. ΑΛΔΕ, 2010 »

Η ΣΧΟΛΙΚΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΥΛΙΚΟ-ΤΕΧΝΙΚΗ ΥΠΟΔΟΜΗ

15 Ιουν 2010 από tgramma

της Ελένης Φραγκούλη
Εισαγωγή
Για τη δημιουργία του σκηνικού θεάματος, απαιτούνται πολλοί παράγοντες οι οποίοι θα ευνοήσουν ή θα δυσχεράνουν τη θεατρική παράσταση, ενισχύοντας ή αποδυναμώνοντας το αισθητικό της αποτέλεσμα.
Τέτοιοι είναι η ύπαρξη συγκεκριμένης αίθουσας, το είδος της σκηνής και οι δυνατότητες που διαθέτει, ο διάκοσμος και το εικαστικό πλαίσιο της παράστασης (ενδυματολογία, σκηνογραφία), τα οποία στο σύνολο τους συμβάλλουν στην ανάπτυξη της θεατρικής ψευδαίσθησης και βοηθούν στην επικοινωνία του θεατή με το θέαμα. Παράλληλα, οι ευκολίες που διαθέτει η θεατρική αίθουσα, τα καθίσματα, τα παρασκήνια, αποτελούν παράγοντες στους οποίους στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό, το επιτυχημένο αποτέλεσμα.
Για μια παράσταση ή εκδήλωση που λαμβάνει χώρα σε μια αίθουσα, εκτός από τη σκηνή για τους ηθοποιούς και τα καθίσματα για τους θεατές, απαιτείται να υπάρχει και η κατάλληλη τεχνική υποδομή για να την υποστηρίξει. Πρέπει να υπάρχουν δηλαδή σκηνικά, κοστούμια, είδη μακιγιάζ και μεταμφίεσης, ειδικοί φωτισμοί και μικροφωνική εγκατάσταση για την μουσική και τους ήχους της παράστασης, μηχανή προβολής και slides, και φυσικά να τηρούνται οι κανόνες ασφαλείας.
 Η έννοια της Θεατρικής Υλικοτεχνικής Υποδομής – αναφορά και προτάσεις για τις διάφορες κατηγορίες.
   Γνωρίζουμε πως για μια θεατρική παράσταση τα τρία στοιχεία που την ορίζουν είναι ο ηθοποιός, ο θεατής και ο χώρος. Όμως η σωστή υλικοτεχνική υποδομή είναι επίσης απαραίτητη για ένα θέαμα αξιώσεων. Το Θέατρο και γενικότερα οι εκδηλώσεις των σχολείων δεν θα πρέπει να στερούνται ούτε τη χρήση της τεχνολογίας όπου αυτή χρειάζεται, ούτε φυσικά και τα βασικά συστατικά όπως σκηνικά και κοστούμια.

http://www.youtube.com/watch?v=FYftvseVzuI
φωτογραφιες: 1) φωτογραφια κινεζικη παραδωση . 2) θεατρο με ανθρωπινες φυγκουρες 3) ελληνικο θεατρο σκιων 4) και 5)  ινδικο-ασιατικο θεατρο σκιων 
 



ΚΝ ΒΧ  

Ηλιοστάσια

Τα ηλιοστάσια (ήλιος+στάση, ίσταμαι=στέκομαι) ή ηλιοτρόπια (ήλιος+τροπή,τρέπομαι) είναι τα σημεία της εκλειπτικής τα έχοντα στην μέγιστη απόσταση από τον ισημερινό, δηλαδή όταν ο ήλιος βρίσκεται σε αυτά έχει την μέγιστη αυτού απόκλιση. Ονομάστηκαν δε έτσι, γιατί ο ήλιος κινούμενος επί της εκλειπτικής απομακρύνεται διαρκώς από τον ισημερινό μέχρις ότου φτάσει στα ηλιοστάσια, οπότε και έχει την μέγιστη απόκλιση. Εκεί στέκεται και αρχίζει να τρέπεται πάλι προς τον ισημερινό.

Ανάμεσα στο χειμερινό και στο θερινό ηλιοστάσιο υπάρχουν αμέτρητες γιορτές. Η 22η Δεκεμβρίου αποτελεί την μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου.Η πρώτη μεγάλη γιορτή μετά την μεγαλύτερη νύχτα είναι αυτή  της 25ης  Δεκεμβρίου,η οποία ήταν αφιερωμένη από τους εθνικούς στο θεό Ήλιο. Οι χριστιανοί συνδύασαν την ημέρα αυτή με την δεύτερη πιο σημαντική  γιορτή της χριστιανοσύνης,τη γέννηση του Ιησού Χριστού,του 'Ηλιου της δικαιοσύνης,που χάρισε το πνευματικό φως σε όλους όσους ζούσαν στο σκοτάδι.Έπειτα ακολουθούν πολλοί εορτασμοί,οι οποίοι έχουν ως κύριο θέμα τους το φως.Δεν πρέπει να ξεχνάμε την πυρολατρική καταγωγή της "φωτιάς" ούτε την ηλιολατρίκη τοποθέτηση των εθίμων γύρω από τις θερινές ηλιακές τροπές.Κυρίως όμως χρειάζεται να σκεφτόμαστε τη συμβολική έννοια του "καθαρμού" που έχει η φωτιά,ακόμα και με την χριστιανική αντίληψη.Οι φωτιές που θα αναφτούν στις πολιτείες και στα χωριά θα αντιπροσωπεύουν τον συγκινητικό δεσμό του σήμερα με το χθες.Δεν είναι μικρή δουλειά να σκέφτεσαι ότι ανάβοντας μια φωτιά έξω από το σπίτι σου,συνδέεσαι με τους αιώνες που πέρασαν,έστω και με τους κοντινούς σου προγόνους,καθώς και με πολλούς άλλους λαούς,που την ίδια ώρα ανάβουν τη φωτιά της ημερομηνίας αυτής και χαίρονται παρόμοια το θέαμα και τον συμβολισμό.Στις 21 Μαρτίου έχουμε ίση μέρα και ίση νύχτα.Όλοι χαίρονται δηλαδή τόσο το λαμπερό  φως του ήλιου όσο και τα υπέροχα άστρα του ουρανού. Ενώ στις 22 Ιουνίου έχουμε τη μεγαλύτερη ημέρα.Σε μια τόσο σημαντική καμπή του χρόνου φυσικό είναι να θέλει κανείς να ρίξει ένα βλέμμα στο μέλλον.Είναι λοιπόν πάρα πολλές οι μαντείες της παραμονής και της 24ης Ιουνίου.Ο λαός μάλιστα πιστεύει στον ριζικάρι κλήδονα,ο οποίος φέρνει το ριζικό δηλαδή την τύχη του κάθε ανθρώπου.Όπως στο χειμερινό έτσι και στο θερινό ηλιοστάσιο υπάρχουν πολλές γιορτές διαφορετικές μεταξύ τους,όλες όμως με κοινή ρίζα στα βάθη των αιώνων.Τα έθιμα που κατάφεραν τόσους αιώνες να επιζήσουν δεν είναι δικαίωμα της δικής μας γενιάς να τα σβήσει.Έχουμε χρέος να τα ανεχόμαστε και να βοηθάμε στις εκδηλώσεις τους.

Μαριαλένα Ρ.

Ζαχαρούλα Π.

ΟΜΔΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (Γ)

ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ

ΚΩΜΩΔΙΕΣ
ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ ΤΩΝ ΚΩΜΩΔΙΩΝ ΚΑΤΑΓΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΔΥΟ ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΔΗ ΑΦΗΓΗΜΑΤΙΚΩΝ  ΤΕΧΝΩΝ: 
Α)ΑΠΟ ΜΑΓΙΚΕΣ ΛΑΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΕΙΤΕ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΕΙΤΕ ΔΙΑΜΟΡΦΩΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΠΡΟΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΤΟΥΡΚΙΚΟΥ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗ
Β.ΑΠΟ ΚΩΜΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΚΑΙ ΦΑΡΣΕΣ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ ΤΗΣ ΚΩΜΩΔΙΑΣ

ΗΡΩΙΚΑ ΕΡΓΑ
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΕΡΓΩΝ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΟΥ 19ου ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 20ου ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΑ.Η ΞΑΦΝΙΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ  ΤΩΝ ΕΡΓΩΝ ΑΥΤΩΝ ΜΟΙΑΖΕΙ ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΑΝ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ  ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ,ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ 1997 ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ.

οι χαρακτηρες του καραγκιοζη.

	Ο Εβραίος: Το όνομά του είναι Σολομών ή Σολωμός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι χαρακτήρας εμπόρου της πόλης και συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης, αρκετά πλούσιος, πολύ τσιγκούνης, πονηρός και δειλός. Σαν φιγούρα είναι πολύ ευχάριστη γιατί είναι δεμένος σε δυο μεριές και όταν χορεύει κουνιέται η μέση και το κεφάλι του σαν να είναι "ξεβιδωμένος", με αποτέλεσμα να γελάνε οι θεατές.

Ο Μορφονιός: Ονομάζεται Ζαχαρίας, είναι νάνος με πελώριο κεφάλι και μακριά μύτη γι' αυτό μιλάει και μ' αυτή. Είναι καλοαναθρεμμένος και πολύ λιγόψυχος, έτσι, όταν τον φοβερίζει ο Καραγκιόζης λιποθυμάει.

Ο Μπάρμπα - Γιώργος: Εκπροσωπεί τον βουνίσιο Έλληνα, τον γνήσιο Ρουμελιώτη που ο χαρακτήρας του παρέμεινε αδιάφθορος μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Είναι τύπος αγαθός, ηθικός και δυνατός. Καμαρώνει που είναι θείος του Καραγκιόζη και γι' αυτό του προσφέρει στοργικά την προστασία του.

	Ο Σταύρακας: Ντυμένος κουτσαβάκικα, ο Σταύρακας, έχει θεωρία παλικαρά αλλά συνέχεια τρώει ξύλο. Είναι ψεύτης, καυχησιάρης και ονομάζεται Σταυράκης Τζίμης από τον Περαία.

	Ο Πασάς: Είναι ο εκπρόσωπος της τούρκικης εξουσίας και την επισημότητά του την εκδηλώνει με το σοβαρό, αυστηρό ύφος του και με τον στόμφο της ομιλίας του. Είναι επιβλητικός, με πλούσιο ντύσιμο και δεν τραγουδάει ποτέ όπως τα άλλα πρόσωπα του θιάσου επειδή θεωρείται αξιοσέβαστος.

Ο Βεληγκέκας: Αντιπροσωπεύει την εκτελεστική εξουσία της δημόσιας τάξης. Είναι τουρκαλβανός στην καταγωγή, κουτός, απολίτιστος, λιγόλογος και μιλά άσχημα τα ελληνικά με ανάμικτες αρβανίτικες και τούρκικες εκφράσεις.

	Ο Εβραίος: Το όνομά του είναι Σολομών ή Σολωμός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι χαρακτήρας εμπόρου της πόλης και συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης, αρκετά πλούσιος, πολύ τσιγκούνης, πονηρός και δειλός. Σαν φιγούρα είναι πολύ ευχάριστη γιατί είναι δεμένος σε δυο μεριές και όταν χορεύει κουνιέται η μέση και το κεφάλι του σαν να είναι "ξεβιδωμένος", με αποτέλεσμα να γελάνε οι θεατές.

Ο Μορφονιός: Ονομάζεται Ζαχαρίας, είναι νάνος με πελώριο κεφάλι και μακριά μύτη γι' αυτό μιλάει και μ' αυτή. Είναι καλοαναθρεμμένος και πολύ λιγόψυχος, έτσι, όταν τον φοβερίζει ο Καραγκιόζης λιποθυμάει.

Ο Μπάρμπα - Γιώργος: Εκπροσωπεί τον βουνίσιο Έλληνα, τον γνήσιο Ρουμελιώτη που ο χαρακτήρας του παρέμεινε αδιάφθορος μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Είναι τύπος αγαθός, ηθικός και δυνατός. Καμαρώνει που είναι θείος του Καραγκιόζη και γι' αυτό του προσφέρει στοργικά την προστασία του.

	Ο Σταύρακας: Ντυμένος κουτσαβάκικα, ο Σταύρακας, έχει θεωρία παλικαρά αλλά συνέχεια τρώει ξύλο. Είναι ψεύτης, καυχησιάρης και ονομάζεται Σταυράκης Τζίμης από τον Περαία.

	Ο Πασάς: Είναι ο εκπρόσωπος της τούρκικης εξουσίας και την επισημότητά του την εκδηλώνει με το σοβαρό, αυστηρό ύφος του και με τον στόμφο της ομιλίας του. Είναι επιβλητικός, με πλούσιο ντύσιμο και δεν τραγουδάει ποτέ όπως τα άλλα πρόσωπα του θιάσου επειδή θεωρείται αξιοσέβαστος.

Ο Βεληγκέκας: Αντιπροσωπεύει την εκτελεστική εξουσία της δημόσιας τάξης. Είναι τουρκαλβανός στην καταγωγή, κουτός, απολίτιστος, λιγόλογος και μιλά άσχημα τα ελληνικά με ανάμικτες αρβανίτικες και τούρκικες εκφράσεις.

Μουμου.Γιωργος ,Χρηστος Παντελειου,Ιωαννιδης Βασιλης,Καρανισας Βασιλης

Θέατρο σκιών

Το θέατρο σκιών είναι ένα από τα πιο αρχαία είδη θεατρικού θεάματος. Το θέατρο σκιών είναι τόσο παλιό όσο και οι παρατηρήσεις της ανθρωπότητας σε σχέση με το φως και τη σκιά και τα παιχνίδια με τις σκιές. Οι ρίζες του βρίσκονται στην Ινδία και στην Ινδονησία, αλλά και γενικά στην Ασία όπου οι περισσότερες χώρες δημιούργησαν το δικό τους θέατρο σκιών. 

Το θέατρο σκιών παίζεται με την βοήθεια ημιδιάφανων ζωγραφισμένων εικόνων συνήθως πάνω σε χαρτί, δέρμα ή άλλα ημιδιάφανα υλικά επάνω σε μια λευκή οθόνη που φωτίζεται από πίσω. Το αποτέλεσμα είναι ο θεατής να βλέπει καθαρά τα περιγράμματα των εικόνων ή ανάλογα με τη κατασκευή τους και τα χρώματα. Εξαιρετικής ομορφίας είναι οι φιγούρες στο κινέζικο θέατρο σκιών, όπου οι καλλιτέχνες κατασκευαστές έφτασαν σε υψηλά επίπεδα λεπτομέρειας και φαντασίας, τις λεπτοδουλεμένες δερμάτινες φιγούρες τους.

Τις εικόνες ( φιγούρες) στο θέατρο σκιών, τις χειρίζονται οι καλλιτέχνες ή ο καλλιτέχνης που δίνει την παράσταση κρατώντας τις ειδικές λαβίδες που είναι προσαρμοσμένες κάθετα επάνω σε καίρια σημεία των εικόνων, ώστε να επιτυγχάνονται κινήσεις που να δίνουν την αίσθηση της ζωντάνιας και της ευλυγισίας.

Οι καλλιτέχνες του θεάτρου σκιών δεν κινούν μόνο τις φιγούρες, αλλά κάνουν πολλούς ρόλους μιμούμενοι διαφορετικές φωνές και πολύ συχνά τραγουδούν, πράγμα που κάνει αναγκαίο το να είναι πολυτάλαντοι για να ανταπεξέρχονται στις ανάγκες της παράστασης. Πολλές φορές μια παράσταση του θέατρου σκιών την συνοδεύει μια ζωντανή ορχήστρα. Το θέατρο σκιών είναι ένα κατεξοχήν λαικό είδος θεάτρου και από εκεί αντλεί την θεματολογία του και την παράδοση του. Στο ινδικό αλλά και στο θέατρο σκιών στην Ιάβα ή στην Ταυλάνδη για παράδειγμα, ακόμη και οι σημερινοί περιοδεύοντες καλλιτέχνες του θεάτρου σκιών αντλούν την θεματολογία τους απο τους ήρωες του αρχαίου κλασικού ινδικού έπους ραμαγιάνα και μαχαμχαράτα. Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει και με το δικό μας θέατρο σκιών, τον καραγκιόζη, που σκύβει στην λαική παράδοση μέχρι την αρχαιότητα για να βρεί θέματα, παρόλο που πολλοί καραγκιοζοπαίκτες έχουν εμπνευστεί και από σύγχρονα θέματα και έχουν εμπλουτίσει την θεματολογία του.

Ελάχιστες διαφορές μπορεί να βρει κανείς ανάμεσα στα τοπικά είδη του θεάτρου σκιών. Κάποιες παραλλαγές χρησιμοποιούν κούκλες αντί για επίπεδες φιγούρες και φαίνεται να είναι οι πρόγονοι του σημερινού κουκλοθέατρου.

ΚΝ 

ΒΧ 

ΟΜΑΔΑ ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ (Β)

 

ΟΙ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΚΙΩΝ

(β)

Σε κάθε έργο μπορεί να αναφέρονται και άλλοι βοηθητικοί χαρακτήρες, αλλά οι πιο συνηθισμένοι από αυτούς είναι:

• Ο Χατζηαβάτης, δουλοπρεπής φίλος του Καραγκιόζη, συνήθως κάνει θελήματα του Πασά (πχ. τελάλης)
• Το Κολλητήρι, ο Κοπρίτης και ο Μιρικόκος (ή Μπιριγκόγκος ή Πιτσικόκος), τα τρια παιδιά του Καραγκιόζη (ή και Κολλητήρια, όταν τα φωνάζει όλα μαζί). Ο Πιτσικόκος είναι το μικρότερο παιδί του Καραγκιόζη. Ο Κοπρίτης, το μεσαίο παιδί του Καραγκιόζη, είναι εύσωμος παρα την έλλειψη φαγητού. Ο Κολλητήρης ειναι ο μεγαλύτερος γιος του Καραγκιόζη και η μικρογραφία του.
• Η Αγλαΐα, η γυναίκα του Καραγκιόζη. Δεν εμφανίζεται στην σκηνή, αλλά η χαρακτηριστικά γκρινιάρα της φωνή ακούγεται μέσα από το σπίτι του Καραγκιόζη. Είναι πάντα υπομονετική με τα καμώματα του Καραγκιόζη και πάντα έγκυος.
• Ο Μπάρμπα-Γιώργος, μεγαλόσωμος φουστανελοφόρος (με την ανάλογη προφορά) που φορά φουστανέλα, δυνατός και γενικά αγριάνθρωπος, συνήθως δέρνει το Βεληγκέκα για να προστατεύσει τον ανιψιό του, τον Καραγκιόζη
• Ο Σταύρακας (Σταύρος), μάγκας, κουτσαβάκης
• Ο Σιορ Διονύσιος' ή Νιόνιος, Ζακυνθινός με Ιταλική παιδεία, ο οποίος φέρει έντονη επτανησιακή προφορά. Εμφανίζεται πάντοτε τραγουδώντας παραδοσιακά τραγούδια. Είναι πάντοτε ενημερωμένος για τα δρώμενα, ευγενής και χαριτωμένος
• Ο Μορφονιός, "μαμάκας", με τεράστια μύτη, ο οποίος πιστεύει ότι είναι ωραίος.
• Ο Εβραίος, του οποίου το αληθινό όνομα είναι Σολομών ή Σολομός, όπως τον αποκαλεί ο Καραγκιόζης. Είναι ο έμπορος της πόλης, και πιο συγκεκριμένα της Θεσσαλονίκης. Είναι πλούσιος, τσιγκούνης, πονηρός, αλλά και δειλός.
• Ο Βεληγκέκας, φύλακας στο σεράι, συνήθως χτυπάει τον Καραγκιόζη κάθε φορά που θέλει να μπει μέσα
• Ο Βεζύρης
• Η κόρη του Βεζύρη, αντικείμενο πόθου του Καραγκιόζη

Καραγκιόζης	Χατζηαβάτης	Μπαρμπα-Γιώργος
Κολλητήρης	Κοπρίτης	Πιτσικόκος
Βελιγκέκας	Πασάς	Βεζυροπούλα
Σταύρακας	Ομορφονιός	Διονύσιος
Ένας Γέρος	Ο Μέγας Αλέξανδρος	Κλέφτης
Τούρκος Αξιωμ.	Τούρκος Αξιωμ.	Σολωμός